به منظور ارزیابی ژنتیکی ۴۰ لاین جو از نظر مقاومت به یخ زدگی براساس درصد بقای طوقه، یک آزمایش گلخانه ای در قالب طرح کرت های خرد شده با ۲ تکرار اجرا شد. لاین های جو در کرت های فرعی و ۵ سطح دما (۸-، ۱۱-، ۱۳-، ۱۵- و ۱۷- درجه سانتی گراد) در کرت های اصلی منظور شدند. افزون بر این در مورد صفات فیزیولوژیکی، که بعد از عادت دهی و قبل از اعمال دماهای یخ زدگی اندازه گیری شدند، تجزیه داده ها بر مبنای طرح بلوک های کامل تصادفی صورت گرفت. درصد زنده مانی در دماهای ۱۵- و ۱۷- درجه سانتی گراد صفر بود. تجزیه واریانس داده ها بر پایه طرح کرت های خرد شده در دماهای ۸-، ۱۱- و ۱۳- درجه سانتی گراد نشان داد که اثر دما، لاین و برهم کنش دما در لاین بر درصد بقای طوقه معنی دار است. اختلاف معنی داری نیز بین لاین های مورد مطالعه از نظر LT۵۰، درصد وزن خشک برگ، درصد وزن خشک طوقه، درصد آب برگ، درصد آب طوقه، درصد آب گیاهچه، اتلاف نسبی آب برگ و میزان پرولین در شرایط بعد از عادت دهی مشاهده شد. صفات LT۵۰، درصد وزن خشک برگ، درصد آب برگ، درصد آب گیاهچه و میزان پرولین بعد از عادت دهی از وراثت پذیری بالایی برخوردار بودند و میزان پرولین بعد از عادت دهی بیش ترین توان دوم ضریب تغییرات ژنتیکی را دارا بود. گروه بندی لاین ها براساس LT۵۰ و درصد زنده مانی در دماهای ۸-، ۱۱-، ۱۳- و ۱۵- درجه سانتی گراد، لاین ۳۶ (رقم Schulyer) را به عنوان لاین مقاوم تر به یخ زدگی طوقه و لاین های ۹ (با شجره (CI۱۰۱۱۷/Choyo..)/ Alger)، ۳۱ (رقم ماکویی) و ۱۵ (با شجره K-۰۹۶M۳) را به عنوان لاین های مطلوب از نظر مقاومت به یخ زدگی طوقه و نیز بیش تر صفات فیزیولوژیکی تعیین کرد.

پرولین, جو, درصد زنده مانی طوقه, مقاومت به یخ زدگی, ۵۰