به منظور بررسی اثر محلول پاشی روی و آهن بر بنیه بذر سویا رشد کرده تحت سطوح مختلف تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال ۱۳۸۸ در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرکرد اجرا گردید. عامل اصلی شامل سطوح تنش خشکی به صورت آبیاری پس از ۶۰ ، ۸۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و عامل فرعی شامل محلول پاشی­ آب آبیاری، سولفات روی، سولفات آهن و کاربرد توام سولفات روی و آهن بود. نتایج نشان داد که عملکرد  دانه، غلظت روی در دانه، درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی و وزن لپه و گیاهچه حاصل تحت تاثیر برهمکنش آبیاری و محلول پاشی قرار گرفتند. وزن هزار دانه با سطوح آبیاری با تبخیر بیشتر کاهش یافت. محلول­پاشی آهن و استفاده توام آهن و روی اثر معنی­داری بر غلظت آهن دانه داشت. درصد جوانه زنی در تیمارهای آبیاری پس از ۸۰ و ۱۲۰ میلی متر تبخیر از تشتک تحت تاثیر محلول پاشی آهن قرار نگرفت و در سایر سطوح تنش با محلول پاشی آهن، کم ترین درصد جوانه زنی مشاهده شد. حداکثر متوسط زمان جوانه زنی از محلول پاشی آهن در سطوح ۶۰ تا ۱۰۰ میلی متر تبخیر به دست آمد. وزن خشک ریشه چه و ساقه چه با محلول پاشی روی و تیمار توام روی و آهن افزایش یافت. به طور کلی محلول­پاشی روی و کاربرد توام روی و آهن توانست بیشتر صفات جوانه­زنی را بهبود بخشد. همبستگی بالا صفات جوانه زنی با وزن هزار دانه و میزان روی دانه نشان داد که بیشتر صفات جوانه زنی تحت تاثیر این دو صفت قرار گرفتند.

سویا, بنیه, روی, آهن