به منظور بررسی تاثیر منابع مختلف کود دامی، کمپوست و بیولوژیک بر عملکرد و کیفیت دانه کلزا رقم طلایه، یک آزمایش مزرعه ای طی سال زراعی ۸۸-۱۳۸۷ در منطقه کردستان انجام گردید. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. دو مکان با بافت خاک متفاوت شامل ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه (S۱) و مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج (S۲) به عنوان عامل اصلی، پنج راهبرد تامین کود پایه شامل کود دامی (N۱)، کمپوست (N۲)، کود شیمیایی (N۳)، کمپوست+ کود دامی (N۴) و کمپوست+ کود دامی+ کود شیمیایی (N۵) به عنوان عامل فرعی تعیین شدند و چهار ترکیب کود های زیستی شامل: باکتری باسیلوس و سودوموناس (B۱)، قارچ تریکودرما (B۲)، باکتری باسیلوس و سودوموناس+ قارچ تریکودرما (B۳) و تیمار شاهد (B۴) به عنوان سطوح عامل فرعی فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که مکان و منابع مختلف کودی و اثرات متقابل آن ها تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه دارد. افزودن هم زمان کود دامی، کمپوست و کود های زیستی به بافت خاک لوم رسی در ایستگاه گریزه[۱] باعث تولید بیشترین عملکرد دانه (۴۶۶۰ کیلوگرم در هکتار) گردید. کاربرد همزمان کود دامی و کمپوست بیشترین درصد اسید های چرب اسیدلینولئیک (۹/۲۲ درصد) و اسیداولئیک (۵/۶۱ درصد) را تولید نمود. در نهایت تیمار L۱N۵B۳ که در آن کمپوست، کود دامی، شیمیایی و کود های زیستی به طور هم زمان در ایستگاه گریزه با بافت خاک لوم رسی مورد استفاده قرار گرفته بود در مقایسه با سایر تیمار ها، تیمار برتر شناخته شد. * مسئول مکاتبه: kh.mohammadi@modares.ac.ir