آب آبیاری و کود نیتروژن، دو عامل بسیار مهم در افزایش عملکرد و اجزای عملکرد پنبه هستند. در این راستا پژوهشی به منظور بررسی تاثیر روش آبیاری، میزان آب آبیاری و مقادیر مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه رقم سپید در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد گرگان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در ۳ تکرار طی سال زراعی ۸۷-۱۳۸۶ اجرا شد. دو روش آبیاری بارانی و شیاری به عنوان فاکتور اصلی، مقادیر آب آبیاری ۰، ۳۳، ۶۶، ۱۰۰ و ۱۳۳ درصد نیاز آبی گیاه به عنوان فاکتور فرعی و پنج سطح کود سرک نیتروژن به مقادیر ۰، ۳۳، ۶۶، ۱۰۰ و ۱۳۳ درصد توصیه کودی به عنوان فاکتور فرعی فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین دو روش آبیاری از نظر وزن غوزه، شاخص بذر، تعداد دانه در غوزه و شاخص الیاف اختلاف معنی دار آماری وجود داشته اما از نظر عملکرد وش و عملکرد الیاف اختلاف معنی داری وجود نداشت. میزان عملکرد وش تحت تاثیر تیمارهای مختلف آب آبیاری قرار گرفت و نتایج نشان داد که بیش ترین عملکرد وش مربوط به تیمار ۶۶ درصد آب آبیاری با ۶۰/۱۹۹۶ کیلوگرم وش در هکتار بود. سطوح مختلف آب آبیاری بر تمام اجزاء عملکرد به جز تعداد دانه در غوزه دارای اختلاف معنی دار بود. همچنین اثر مقادیر مختلف کود ازت بر عملکرد وش، تعداد غوزه در بوته و عملکرد الیاف معنی دار شد. بررسی مقایسه میانگین ها نشان داد که عملکرد وش و عملکرد الیاف در تیمار ۱۳۳ درصد کود نیتروژن تفاوت معنی داری با سه تیمار ۳۳، ۶۶ و ۱۰۰ درصد نداشت.