به منظور ارزیابی تاثیر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های جو، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۴ تکرار در سال ۸۵-۱۳۸۴ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به اجرا در آمد. تیمارها شامل ۱۰ ژنوتیپ جو به نام های ایذه، بومی، صحرا، سیاه، ترکمن، ۱- یکنواخت، G۱۴،G ۵، G۱۱ و G۱۵ بود. نتایج نشان داد که ژنوتیپ ها از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی داری نداشتند. شاخص های رشد با عملکرد دانه و اجزای عملکرد همبستگی مثبت داشته و ماده خشک تجمعی بیش ترین همبستگی را با عملکرد دانه نشان داد. ارزیابی ژنوتیپ ها از نظر الگوی تجمع ماده خشک و شاخص های رشد نشان داد که ژنوتیپ های جدید و اصلاح شده به دلیل برخورداری از شاخص سطح برگ بالاتر، از سرعت رشد جامعه گیاهی، سرعت جذب مواد فتوسنتزی بالاتر و تجمع ماده خشک بیش تری در طول فصل رشد برخوردارند.