به منظور بررسی تاثیر فواصل بین ردیف و مدیریت بر جمعیت علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد نخود، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان طی سال زراعی ۸۶-۱۳۸۵ اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل فاصله بین ردیف در چهار سطح ۱۵، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ سانتی متر با تراکم ثابت۵۰ بوته در متر مربع و مدیریت علف های هرز در پنج سطح شامل شاهد بدون کنترل، یک مرحله وجین دستی، دو مرحله وجین دستی، کاربرد پس رویشی علف کش پیریدیت و کاربرد پیش رویشی علف کش فومسافن بود. نتایج نشان داد که با افزایش فواصل ردیف کاشت، عملکرد بیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد دانه نخود کاهش ولی ماده خشک علف های هرز افزایش یافت. در بین تیمارهای مدیریتی، کمترین ماده خشک علف های هرز به تیمارهای وجین و در مراتب بعدی، به کاربرد پس رویشی پیریدیت و پیش رویشی فومسافن مربوط بود. بیشترین عملکرد دانه (۱۰۵۸ کیلوگرم در هکتار) به تیمار دو مرحله وجین مربوط بود. بین علف کش فومسافن و علف کش رایج پیریدیت از نظر تولید ماده خشک علف های هرز تفاوت معنی داری وجود نداشت. اثرات گیاه سوزی روی نخود در نتیجه کاربرد پس رویشی پیریدیت و پیش رویشی فومسافن مشاهده نشد.