در زراعت فشرده کاربرد کودهای آلی و بیولوژیک به منظور مقابله با اثرات وخیم زیست محیطی و از بین رفتن منابع تولید ناشی از استفاده بی رویه کود و سموم شیمیایی توصیه شده است. در این راستا جهت بررسی کارایی مصرف جداگانه و تلفیقی کودهای آلی، شیمیایی و بیولوژیک در زراعت ذرت، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۶ در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. در این تحقیق علاوه بر تیمار شاهد (بدون کودآلی) از کود دامی گاوی (به میزان بیست تن در هکتار) و کود سبز جو (به میزان پانزده تن در هکتار) در پلات های اصلی و در پلات های فرعی از باکتری های محرک رشد و باکتری های حل کننده فسفر با مقادیر مختلف نیتروژن و فسفر (صفر، پنجاه و صد درصد) استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که تلقیح کودهای بیولوژیک باکتری های افزاینده رشد و باکتری های حل کننده فسفر سبب افزایش معنی دار بازده زراعی، بازده نسبی زراعی، کارایی مصرف کود و میزان بازیافت کودهای نیتروژنی و فسفره شده است. با مصرف کود دامی و کود سبز و تلقیح باکتری ها، کارایی مصرف کود فسفره به ترتیب به میزان ۲/۳۷ و ۱/۸۲ درصد نسبت به شاهد بدون تلقیح افزایش یافته است. علاوه بر این به کارگیری کود بیولوژیک موجب بهبود میزان بازیافت کود نیتروژنی در کرت های کود سبز و شاهد (بدون کود آلی)، به ترتیب به میزان ۲/۵۵ و ۶/۱۷ درصد گردید.