سمانه حاتمی - دانشجوی دکتری، گروه علوم تربیتی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
مسعود خاکپور - استادیار گروه مشاوره و روانشاسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران،
محمدرضا صفاریان طوسی - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد، ایران

هدف: پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی تمرینات گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن­آگاهی و درمان گروهی هیجان­مدار بر بهزیستی روانشناختی بیماران بستری شده و بهبود یافته از کرونا انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با ۳ گروه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیمارانی که در ۳ ماه دوم سال ۱۴۰۰ در بیمارستان­ امام رضا شهر مشهد (ع) بستری و سپس از کرونا بهبود یافته بودند. نمونه آماری برای هر گروه ۱۵ نفر که با روش در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی  در ۳ گروه جایگزین شدند. گروه آموزش اول هشت جلسه ۴۵ دقیقه­ای درمان گروهی هیجان­مدار و گروه آزمایش دوم هشت جلسه ۱۲۰ دقیقه­ای درمان گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن­آگاهی دریافت کردند، اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. داده­های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روان­شناختی ریف(Ryff., ۱۹۸۹) گردآوری و با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه­گیری مکرر توسط نرم­افزار ۲۳SPSS تحلیل­شد. یافته­ها: هر دو درمان بر تمامی مولفه­های بهزیستی روانشناختی در گروه های آزمایش نسبت به گروه گواه، در مرحله پس آزمون موثر است (۰۵/۰> p) و این نتایج تا مرحله پیگیری نیز پایدار ماند. اما، درمان گروهی هیجان­مدار اثر بیشتری بر مولفه هدفمندی داشته­است (۰۵/۰> p).نتیجه­: درمان ها می توانند به عنوان روش های مداخله ای موثر  بر افزایش بهزیستی روانشناختی در بیماران بستری شده و بهبود یافته از کرونا قلمداد شوند.

استرس, ذهن آگاهی, درمان هیجان­ مدار, بهزیستی روانشناختی