بهاره میرکماندار - دانشجوی دکتری سازههای آبی، گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمدباقر رهنما - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمد ذونعمت کرمانی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان

آب زیرزمینی از مهم ترین منابع تامین کننده آب شیرین مورد نیاز انسان می باشد و پس از یخچالها و یخ پهنه ها بزرگترین منبع آب شیرین دنیاست . افزایش جمعیت و ارتقاء سطح استانداردهای زندگی در بسیاری از کشورها، و عواملی از این قبیل موجب افزایش نیاز به منابع آب با کیفیت مناسب برای مصارف مختلف کشاورزی ، شرب و صنعت شده است . آبخوانهای زیرزمینی به عنوان یکی از مهم ترین منابع تامین کننده آب می باشند که با خطرات متفاوتی از جمله افت ، کاهش میزان تغذیه به سبب نقصان بارندگی و آلایندههای طبیعی و غیرطبیعی مواجه هستند. از این رو پایش کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی از اهمیت زیادی برخوردار است . در این پژوهش تغییرات کمی آب زیرزمینی آبخوان دشت کرمان و تغییرات مکانی و زمانی برخی پارامترهای کیفی از جمله کلر((Cl، کلسیم ((Ca، منیزیم ((Mg، سدیم ((Na، نسبت جذب سدیم ((Sar، سولفات((So۴، بی کربنات((Hco۳، هدایت هیدرولیکی ((Ec، مجموع مواد جامد محلول((TDS و پی اچ((pH با رسم نقشه های تراز سطح آب و هم ارزش پارامترهای کیفی در محیط نرم افزار GIS و SURFER مورد بررسی قرار گرفت . نتایج بدست آمده حاکی از آن است میزان افت سطح آب زیرزمینی در سطح دشت در ۱۰ سال اخیر کاهش چشمگیری داشته است . همچنین میزان Na موجود در دشت فقط در محدودهی مناسب برای مصارف شرب و صنعت قرار گرفته و برای کشاورزی و آبیاری نامناسب است و هدایت هیدرولیکی ((Ec ، پی اچ((pH و مجموع مواد جامد محلول((TDS برای تمامی مصارف نامناسب تشخیص داده شد.

تراز آب زیرزمینی ، کیفیت آب، GIS، دشت کرمان.