مریم محل دشتیان - Department of Molecular and Cellular Biology, Faculty of Biology, Damghan University, Semnan, Iran.
مجید نقدی - Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran.
محمدتقی قربانیان - Department of Molecular and Cellular Biology, Faculty of Biology, Damghan University, Semnan, Iran.
مرتضی کروجی - Cellular and Molecular Research Center and Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran.
زهره ماکولاتی - Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran.
محمدمهدی نقی زاده - Department of Community Medicine, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran.
سیدامین کوهپایه - Department of Pharmacology, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran
عباس عبداللهی - Department of Microbiology, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran.
محمدابراهیم آستانه - Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Fasa University of Medical Sciences, Fasa, Iran.

زمینه و هدف: گرایش رو به رشد سریعی در مصرف دارو­های گیاهی در کشور­های در حال توسعه وجود دارد. یکی از دارو­های سنتی که برای درمان ناباروری مردان استفاده می­شود گرده­ی نخل است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره­ی آبی گرده­ی نخل بر میزان زنده ماندن و تکثیر آزمایشگاهی سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی موش نابالغ می­باشد.   مواد و روش ها: جداسازی تعلیق سلولی شامل سلول­های سرتولی و سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی ازبیضه­ی موش سوری شش تا ده روزه با دو مرحله هضم آنزیمی انجام شد. تعلیق سلولی در محیط DMEM حاوی پنج درصد سرم در غیاب و حضور غلظت های ۰۶/۰، ۲۵/۰ و ۶۲/۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر  عصاره­ی آبی گرده­ی نخل به مدت دو هفته کشت داده شد. به منظور ارزیابی رشد سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی در انتهای مرحله کشت، تعداد کل سلول­ها به عنوان شاخص تکثیر سلولی و تعداد سلول­های زنده برای ارزیابی میزان زنده ماندن سلولی در نظر گرفته شد.  نتایج: درصد سلول­های زنده و تکثیر سلولی پس از دو هفته کشت در گروه کنترل و گروه­های تیمار شده با غلظت­های ۰۶/۰، ۲۵/۰ و ۶۲/۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر عصاره­ی آبی گرده­ی نخل تفاوت معنی­داری با یکدیگر نداشت (۰۵/۰ < P).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار تعلیق سلولی بیضه­ی موش نابالغ با عصاره­ی آبی گرده­ی نخل در محیط کشت، اثرات سمی بر میزان زنده ماندن و تکثیر سلولی این سلول­ها نداشته است. بنابراین می­توان از آن در مطالعات بعدی جهت بررسی روند کلونی­زایی سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت استفاده نمود.

Spermatogonial Stem Cell, Date Palm Pollen, viability, proliferation, سلول بنیادی اسپرماتوگونی, سلول سرتولی, گرده­ی نخل, زنده ماندن, تکثیر