علی اکبر سیاپوش - دانشجوی دکتری حقوق بین الملل دانشگاه شهید بهشتی

نظام حقوق بین الملل کیفری در منظومه ی سیستم های حقوق بین الملل به دلیل قرابتبه محوری ترین مفهوم در کل نظام بین المللی مدرن، یعنی کرامت انسانی، از الگویحاکمیت محور قواعد فاصله گرفته است و جلوه هایی از وحدت، همبستگی و کلیت را درخود نمایان ساخته؛ ب یآن که با اطمینان بتوان گفت از آثار ویژگی های پیشین خود به طورکامل رهایی یافته است. در مطالع هی سیستمیک حقوق بین الملل کیفری، هر یک از سهمنطق متفاوت برابری، همکاری و رابطهی قدرت آثار خود را به وضوح نمایان می سازد.منطق برابری در تقسیم بندی جرایم و نفی بیکیفرمانی جلوهگر شده و منطق همکاریدر ساختار نهادهای بینالمللی که متولی عدالت بی نالمللی کیفری هستند. منطق رابطهیقدرت اما آثار خود را در اعطای مصونیت به اتب اع صاحبان قدرت از طریق معاهداتدوجانبهای نمایان ساخته که خارج از سیستم منعقد شده اند. در نتیجه، هرچند افقهایایجاد وحدت در این نظام روشن می نماید، اما باید گفت حقوق بی ن الملل کیفری درمیانه ی نظامهای مبتنی بر حکومت قانون و نظامهای مبتنی بر محوریت حاکمیت گرفتارآمده است.

حقوق بین الملل کیفری, حاکمیت, حکومت قانون, همکاری بی ن المللی, تحلیل سیستمیک