اخذ تامین یا ضامن برای اجرای حکم غیابی

قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی[۱] مصوب ۱۳۷۹، مقرر داشته است که اجرای حکم غیابی منوط به اخذ تامین متناسب از محکوم له یا معرفی ضامن معتبر از سوی او می باشد. این مقرره، هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ عملی، مشکلات و پرسش هایی را ایجاد می نماید. در این قانون، مشخص نشده است که منظور از تامین متناسب یا ضامن معتبر چیست؟ اخذ تامین وظیفه کدام مرجع است؛ دادگاه یا دایره اجرای احکام مدنی؟ اخذ تامین مختص دعاوی مالی است یا در دعاوی غیرمالی نیز ضرورت دارد؟ تامین یا ضمانت ماخوذه تا چه زمانی باقی می ماند؟ در این تحقیق، ضمن تبیین مفهوم تامین متناسب یا ضامن معتبر، مرجع اخذ تامین مشخص و پاسخ و راه کار لازم برای پرسش های مذکور، ارائه می شود.۱. این قانون، اختصارا قانون آیین دادرسی مدنی نامیده می شود.