سعیدرضا ابدی - استادیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی.
وحید آگاه - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبایی.

مزد به عنوان اصلی ترین عامل ارایه نیروی کار کارگر به کارفرما شایسته حمایت است یکی از طرق ای« حمایت، پذیرش و برقراری نظام حداقل مزد در حقوق کار است. نظامی که از سوی هردو کشور ایران و ایالات متحده پذیرفته شده و بیش از نیم قرن سابقه دارد. دو کشور با وجود اشتراک در پذیرش اصول و اهداف این نظام، در مواردی همچون مرجع تصویب، معیارها، کارگران مشمول، دامنه شمول در مناطق و صنایع مختلف و دوره تعدیل با یکدیگر تفاوت هایی دارند. با مطالعه تطبیقی نظام حداقل مزد در ایران و ایالات متحده، ضمن آشنایی بیشتر با دیگر روش های اجرای این نظام،اشکالات این مهم در ایران بیشتر مورد نظر قرار می گیرد. به نظر می رسد هم اکنون این نظام در ایران نیازمند اصلاحاتی در خصوص نحوه انتخاب نمایندگان کارگری در شورای عالی کار، تعیین حداقل مزد متفاوت با توجه به مناطق و صنایع مختلف کشور و حرکت به سمت پویایی بیشتر تشکیل های کارگری و بالطبع پیمان های دسته جمعی در این خصوص است.

حداقل مزد, شورای عالی کار, بهره وری, دوره تعدیل, ضمانت اجرا, و صنایع مختلف