گزارش اپیدوت ماگمایی در توده گرانیتوئیدی میشو (شمال غرب ایران)، تحلیل ها و نتایج

توده گرانیتوئیدی میشو در شمال غرب کوه های میشو و جنوب غرب دپرسیون فشاری مرند رخنمون یافته است. پاراژنز کانی شناسی این توده شامل پلاژیوکلاز، میکروکلین، ارتوز، کوارتز، بیوتیت، مسکویت، گارنت، اسفن ، زیرکن و آپاتیت است هم چنین در برخی نمونه های اپیدوت به صورت کانی های زوئیزیت و آلانیت نیز مشاهده شده است. این کانی به طور مشخص در نمونه هابا بافت میرمکیتی patch های( تکه های ) میکروکلین درون ارتوز، پلاژیوکلازهای با گوه شدگی ماکلی دیده می شوند. اپیدوت درون کانی های بیوتیت و در کنار بیوتیت و فلدسپار دیده می شود که به نظر می رسد بیوتیت و فلدسپار نقش محافظ و پوشش برای اپیدوت داشته اند. وجود اپیدوت در سنگ های گرانیتی به انتقال سریع مذاب نسبت داده شده است و دایکی شدن مکانیسم منطقی انتقال سریع مذاب می باشد که این انتقال سریع و دایکی شدن در مناطق همگرا و برخوردی و وجود گسل ها خط واره های گسلی و شکستگی ها محیط مناسب برای انتقال سریع مذاب می باشند. گرانیتوئید میشو همزمان با برخورد شکل گرفته، نابرجا بوده، در منطقه ای به شدت گسله واقع شده، دارای سن پالئوزوئیک پسین بوده و دارای بافت های شاخص تاثیر فشار در حین تبلور و پس از تبلور می باشد. این شواهد در کنار رویداد اپیدوت ماگمایی در این توده پیشنهاد صعود سریع و مکانیسم اصلی دایکی شدن به عنوان انتقال مذاب را می نماید.