رضا نوربها - استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی

آزادی بیان، نمونه ای از آزادی هایی است که از حقوق طبیعی انسانها نشات می گیرد. قوانین جزایی که حامی آزادی های اساسی شهروندان هستند باید به نحو روشن، شفاف و بدون ابهام و ایهام تنظیم و تصویب قوه قانونگذاری برسند تا آزدای اندیشه و بیان دستخوش آسیب قرار نگیرد. لذا تدوین قوانین جزایی هنری سخت ظرفیت و دقیق است. متاسفانه گاه پیش می آید که قانون جزا خود به دلیل استفاده از کلمات مبهم و جمله های سرگردان آزادی بیان را نه تنها حمایت نمی کند، بلکه آن را زندانی تعبیرها و تفسیرهای متعدد می نماید که نتیجه آزادی بیان است . نمونه های روشن این محدودیتها را می توان در قانون مجازات اسلامی و قانون مطبوعات دید. از طرف دیگر عدم تعریف جرایم سیاسی که قانون اساسی بر آن تاکید کرده و پس از سالها انتظار همچنان لاتکلیف است آزادی بیان را بیشتر دچار سرگردانی کرده است