محمدرضا صاقی مقدم - دانشگاه تهران
حسین صفری - دانشگاه تهران
محمود دهقان - دانشگاه مدرس
مظاهر رضایی فر - دانشگاه تهران

علیرغم افزایش رقابت و نیاز به شناخت بهتر از میزان کارایی نسبی یک شرکت هواپیمایی در مقایسه با دیگر شرکت ها، تاکنون مطالعات انگشت-شماری به موضوع کارایی شرکت های هواپیمایی در ایران همراه با مدنظر قرار دادن فازهای مختلف فرایند انجام کار و عدم اطمینان های موجود پرداخته اند. به عبارتی پژوهش های موجود بیشتر از مدل های تحلیل پوششی داده ها در حالت قطعی استفاده نموده اند و این در حالی است که در واقعیت، در بسیاری از مسائل با انواع ابهام و عدم قطعیت مواجه هستیم. هدف این پژوهش این است تا با استفاده از منطق فازی و رویکرد تحلیل پوششی داده ها شبکه ای در قالب ارائه یک روش جدید (رویکرد تجزیه جمعی فازی)، خطوط هوایی ایران را مورد ارزیابی قرار دهد. از این رو داده های واقعی ۱۴ شرکت هواپیمایی ایرانی استفاده شده است. مطالعه موردی مورد نظر، نشان می دهد که خطوط هوایی پویا، تابان و ایرتور در مقایسه با دیگر خطوط هوایی بترتیب با ۱، ۹۷/۰ و ۹۶/۰ دارای کارایی کل بهتری بوده اند. اگرچه تنها خط هوایی کارا با بازدهی ۱، پویا می باشد. این در حالی است که خط هوایی نفت با کارایی ۷۷/۰ در مقایسه با دیگران از بازده کمتری برخوردار بوده است.

تحلیل پوششی داده ها فازی دو مرحله ای, رویکرد تجزیه جمعی فازی, شرکت هواپیمایی, کارایی, DMU