Seyedeh Shima Pooralihosein - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی کشاورزی – منابع آب، دانشگاه تهران، ایران
Alireza Massah Bavani - دانشیار، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، ایران

از جمله آثار پدیده تغییر اقلیم، افزایش دما، و نیز کاهش مقدار بارش در برخی مناطق جهان از جمله ایران است و لذا بررسی اثرات این پدیده ضروری می نماید. در این تحقیق، پس از برداشت داده های مشاهداتی ماهانه دما و بارش ۱۵ ایستگاه هواشناسی در دوره ۱۹۸۱-۲۰۱۲، داده ها با کمک روش های گوناگون درون یابی و انتخاب بهترین روش، برای سلول های ۵/۰ در ۵/۰ درجه تولید شد. پس از پیش بینی متغیرهای اقلیمی برای دوره ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ به صورت ماهانه با شانزده مدل جفت شده ،گردش عمومی جو-اقیانوس (AOGCM) تحت سناریوهای A۱B، A۲ و B۱، و ریزمقیاس نمایی مکانی داده ها در مقیاس ۵/۰ در ۵/۰ درجه با کمک روش Bias Correction/Spatial Downscaling، به منظور بررسی عدم قطعیت و تحلیل مخاطره پیش بینی ها، داده ها با استفاده از روش مقیاس الگو، برای ۴۶ سناریوی دیگر نیز تولید شدند. با محاسبه دما و بارش برای سطوح متفاوت مخاطره مشخص شد که در سطح مخاطره ۱۰ درصد دما ۹/۲-۱۵/۳ درجه افزایش، و مقدار بارش ۷۵-۱۵۰ میلی متر کاهش خواهد داشت. در سطح ۲۵ درصد دما ۱/۲-۲۵/۲ درجه افزایش، مقدار بارش در برخی نقاط کاهش و در برخی دیگر تا ۵۰ میلی متر افزایش را نشان می دهد. در سطح ۵۰ درصد، دما تقریبا ۲/۱ درجه افزایش خواهد داشت، و در مورد بارش نیز افزایش مقدار پیش بینی می شود؛ به طوری که مقدار بارندگی سالانه در منطقه با مخاطره ۵۰ درصد، تقریبا بین ۵۲۵ تا ۳۵۰ میلی متر پیش بینی می شود.

تغییر اقلیم, درون یابی, ریزمقیاس نمایی, عدم قطعیت, مقیاس الگو, AOGCM