Farahnaz Taghavi - استادیار، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Abolfazl Neyestani - دانش آموخته کارشناسی ارشد هواشناسی، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Sarmad Ghader - دانشیار، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران

پیش بینی عددی مقدار بارش مانند دیگر کمیت های هواشناختی در سطح زمین با خطا همراه است و همواره تلاش می شود با به کارگیری روش های مناسب، مقدار خطا کاهش یابد. بدین منظور نیاز به ارزیابی خروجی مدل های عددی به منظور سنجش میزان تطابق بین پیش بینی ها و مشاهدات برای انتخاب بهترین حالت وجود دارد. در این تحقیق، روش هایی برای ارزیابی پیش بینی های بارش کمی معرفی خواهد شد. شیوه ارزیابی رایج در پیش بینی بارش، روش های دسته ای است که اساسا بر پایه جدول های توافقی است. مشاهدات X و پیش بینی های Y به وقایع دو بخشی براساس اینکه آنها بیشتر از یک آستانه آهنگ بارش ثابت u باشند، تبدیل می شوند. سپس امتیازات ارزیابی دودویی از جدول های توافقی در بعضی آستانه های بارشی برآورد می شود. نتایج ارزیابی برای پیش بینی های بارش نشان داد که الگوی کلی نوارهای بارشی را مدل WRF به درستی روی ناحیه برآورد می کند اما در دامنه بارش ها مشکلاتی وجود دارد. همچنین امتیازات مهارتی برای آستانه های متفاوت روی حوزه مورد تحقیق برای کل بازه یک ماهه و روزهای اوج بارش، بیانگر عملکرد نسبتا مطلوب مدل در رخداد بارش در بیشتر نواحی است. برای آستانه بارش ۱/۰ میلی متر مدل در بیشتر ایستگاه های همدیدی منتخب تعداد دفعات بارش را به درستی برآورد می کند و امتیاز مهارتی مطلوبی دارد، اگرچه هنوز دامنه بارش های برآورد شده دارای مشکلاتی است. همچنین امتیازات ارزیابی مدل در برآورد پیش بینی های بارش ۲۴ ساعته نسبت به پیش بینی های بارش ۴۸ ساعته بهتر است.

ارزیابی پیش بینی, WRF, بارش, جدول توافقی, ایران