داود وفاداری کمارعلیا - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز دانشگاه تهران
محسن کافی - گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
مهدی خان سفید - گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران

هدف پژوهش دستیابی به عوامل بازدارنده افراد جامعه از حضور در پارک­های شهری در دوران پاندمی کووید۱۹ و ارزیابی ظرفیت این اماکن در ارتقای بهداشت عمومی جامعه و چگونگی عملکرد آنها در دوران پاندمی کووید۱۹ است. با استفاده از منابع کتابخانه­ای و مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته به صورت پرسشنامه داده­های تحقیق به دست آمد و برای نمونه گیری و تعیین حجم نمونه به ترتیب از روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران مرتبط با جامعه آماری نامشخص با سطح خطای ۰۵/۰ استفاده شد، سپس برای تحلیل داده­ها به سوال بخش اول که به صورت اولویت بندی بود به ترتیب از اولویت اول تا چهارم امتیاز ۴ تا ۱ اختصاص داده شده و میانگین امتیازی محاسبه گردید و در ادامه همین روند برای سوالات بخش دوم اجرا گردید. بررسی داده­های مستخرج از پژوهش نشان داد که عدم وجود علایم هشدار دهنده بهداشتی در پارک­های شهری با میانگین امتیازی ۱/۳ مهم ترین مانع حضور افراد جامعه در این اماکن بوده و همچنین ظرفیت پارک­های شهری در افزایش بهداشت عمومی با میانگین امتیازی ۳/۳ بسیار قابل توجه تعیین گردیده است. سپس عملکرد این اماکن در دوران پاندمی کووید۱۹ با میانگین امتیازی ۴/۱ ضعیف گزارش شد. به طور کلی می­توان گفت پارک­های شهری دارای ظرفیت قابل توجهی در ارتقای سلامت جامعه می باشند و به دلیل عدم تناسب این اماکن برای دوران پاندمی، عملکرد مناسبی نداشتند، بنابراین باید برای این دوران مناسب سازی شده و موانع برداشته شوند.

فضاهای باز شهری, فضاهای سبز شهری, کرونا, همه گیری