بررسی نانو دی اکسید تیتانیوم بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی برخی از رقم های توت فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک
عنوان مقاله: بررسی نانو دی اکسید تیتانیوم بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی برخی از رقم های توت فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک
شناسه ملی مقاله: JR_JHSUM-37-2_016
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JHSUM-37-2_016
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه جوان - دانشجوی کارشناسی ارشد, گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
یحیی سلاح ورزی - استادیار، گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
مریم کمالی - پژوهشگر و دانش آموخته دکتری تخصصی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
خلاصه مقاله:
فاطمه جوان - دانشجوی کارشناسی ارشد, گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
یحیی سلاح ورزی - استادیار، گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
مریم کمالی - پژوهشگر و دانش آموخته دکتری تخصصی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
توتفرنگی به دلیل عطر، طعم و دارا بودن ارزش غذایی بالا جایگاه خود را در رژیم غذایی میلیونها نفر در جهان پیدا کرده است. امروزه عواملی از قبیل تغیرات آب و هوایی، محدود شدن منابع آب و خاک، افزایش آلودگی محیط زیست، مشکلاتی در زمینه کشاورزی و تولید غذای کافی و سالم به وجود آورده است. از این رو دانشمندان برای غلبه بر این مشکلات ابزارهای گوناگونی به کار میبرند که از آن جمله میتوان به فناوری نانو اشاره نمود. به همین منظور پژوهشی برای بررسی تاثیر محلولپاشی نانو دیاکسید تیتانیوم بر برخی ویژگیهای مورفولوژیک و بیوشیمیایی در چهار رقم توتفرنگی در گلخانه هیدروپونیک گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح نانو دیاکسید تیتانیوم (صفر، ۵، ۱۰ و ۲۰ میلیگرم بر لیتر) و چهار رقم توتفرنگی (’سابرینا‘، ’پاروس‘، ’گاویوتا‘ و’ کاماروسا‘) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری بین ارقام مورد مطالعه از نظر صفات مورد بررسی وجود داشت. در سطح ۱۰ میلیگرم بر لیتر نانو دیاکسید تیتانیوم تعداد میوه در ارقام ’سابرینا‘ (۷۲/۱)، ’پاروس‘ (۰۳/۲)، ’گاویوتا‘ (۵۹/۲) و ’کاماروسا‘ (۶۵/۱) برابر نسبت به تیمار شاهد و سطح برگ بوته در ارقام’سابرینا‘ (۱/۱۰ درصد)، ’پاروس‘ (۸/۱۹ درصد)، ’گاویوتا‘ (۳/۲۲ درصد) و ’کاماروسا‘ (۱/۶ درصد) نسبت به تیمار شاهد و وزن خشک بخش هوایی در ارقام’سابرینا‘ (۷/۲۳ درصد)، ’پاروس‘ (۸/۱۸ درصد)، ’گاویوتا‘ (۶/۲۶ درصد) و ’کاماروسا‘ (۵/۲۱ درصد) نسبت به تیمار شاهد و طول رانر در ارقام ’پاروس‘ (۵۱ درصد) و ’گاویوتا‘ (۹/۴۲ درصد) نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. هم چنین در سطح ۱۰ میلیگرم بر لیتر نانو دیاکسید تیتانیوم بیشترین میزان وزن خشک ریشه (۸ گرم) و طول ریشه (۱/۳۰ سانتیمتر) در رقم ’گاویوتا‘ و طول رانر (۲/۱۶۶ سانتیمتر) در رقم ’پاروس‘ بدست آمد. بیشترین میزان pH آبمیوه در رقم ’گاویوتا‘ (۹۷/۳)، اسیدیته قابل تیتراسیون در رقم ’کاماروسا‘ (۴/۳ میلیگرم بر ۱۰۰ گرم وزن تازه برگ)، مواد جامد محلول در رقم ’کاماروسا‘ (۵/۹ درجه بریکس) و آنتیاکسیدان در رقم ’سابرینا‘ (۹/۹۰ درصد) در سطح ۲۰ میلیگرم بر لیتر نانو دیاکسید تیتانیوم بدست آمد. بر اساس نتایج بدست آمده ارقام ’گاویوتا‘ و ’پاروس‘ نسبت به دو رقم دیگر، از کارایی و عملکرد بهتری برخوردار بودند.
کلمات کلیدی: آنتی اکسیدان, تعداد میوه, رقم, شاخص سطح برگ, میزان مواد جامد محلول
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1807580/