ارزیابی صحیح مقاومت یک بخش مهم و کلیدی در برنامه های تولید ارقام متحمل عدس می باشد. در سال های اخیر پیشرفت های زیادی در زمینه تشخیص منابع مقاومت در ژرم پلاسم حبوبات به عوامل بیمارگر خاک زاد انجام گرفته است. پژمردگی آوندی عدس Fusarum oxysporum f.sp. lentis یکی از بیماری های مهم عدس در دنیا و از جمله ایران است. در این مطالعه به منظور شناسایی مقاومت عدس در مقابل ۱۰ جدایه قارچ پژمردگی آوندی که از مزارع مختلف استان های خراسان شمالی و رضوی جدا شده بود، عکس العمل ۳۰ ژنوتیپ عدس در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. این ژنوتیپ ها توسط سوسپانسیون اسپور مایه زنی و در خاک سترون کشت شدند. میزان خسارت بیماری براساس سیستم ۹ درجه ای بایا، یادداشت برداری شد. طی بررسی های انجام شده، در مرحله گیاهچه ای نسبت به جدایه بیماری زای ۳F۳HO (خراسان رضوی) بیش ترین درصد ژنوتیپ بسیار مقاوم و نسبت به جدایه ۱F۱RA (خراسان شمالی) بیش ترین درصد ژنوتیپ مقاوم شناسایی شد. اما هیچ یک از ژنوتیپ ها، نسبت به جدایه های بیمارگر در مرحله بلوغ فیزیولوژیکی مقاومت ایجاد نکردند. البته جدایه ۳F۳HO در مقایسه با سایر جدایه ها در هر دو مرحله گیاهچه ای و بلوغ فیزیولوژیکی قدرت بیماری زایی ضعیف تری را نشان داد.

ژنوتیپ, پژمردگی آوندی, مقاومت