به منظور بررسی سطوح مختلف تنش آبی بر خصوصیات ظاهری، درصد و عملکرد اسانس گیاه ریحان اصلاح شده رقم کشکنی لولو، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۶ تیمار و ۴ تکرار انجام شد. برای اجرای این آزمایش، از گلدان هایی با قطر دهانه ۲۰ سانتی متر و ارتفاع ۱۸ سانتی متر، استفاده گردید. تیمارهای تنش آبی شامل: A (هر ۱۲ ساعت، ۱۲۵ میلی لیتر آب)، B (هر ۲۴ ساعت، ۲۵۰ میلی لیتر)، C (هر ۴۸ ساعت، ۲۵۰ میلی لیتر)،  D(هر ۷۲ ساعت، ۵۰۰ میلی لیتر)، E (هر ۷۲ ساعت، ۲۵۰ میلی لیتر)، F (هر ۴۸ ساعت، ۱۲۵ میلی لیتر) بودند. متغیرهای اندازه گیری شده شامل ارتفاع گیاه، وزن تر، وزن خشک، تعداد برگ، وزن خشک ریشه، ارتفاع گل آذین، تعداد شاخه های جانبی، درصد و عملکرد اسانس بودند. نتایج نشان داد که تیمارها در سطح ۰۱/۰ برروی متغیرهای اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشتند. در بیشتر موارد تیمار B بهترین نتیجه و بیش ترین عملکرد را داشت و تیمار E از کم ترین مقدار برخوردار بود. تیمار  Aنیز همانند تیمار B در بیشتر صفات مطلوب، نتیجه خوبی داشت و تیمار  Dنیز در بسیاری از صفات نتیجه ای مشابه تیمار E داشت. بین تیمار A و B در بیشتر صفات اختلاف معنی داری وجود نداشت، یعنی با زیاد شدن دور آبیاری و یا کم شدن میزان آن تاثیری بر خصوصیات رشدی نشان نداد همچنین تیمار C که در آن میزان آب افزایش و دور آبیاری نیز طولانی تر شد، نتوانست عملکردی مانند تیمار A و B داشته باشد، ولی نسبت به سایر تیمارها عملکرد بالاتری داشت. نتایج کلی نشان داد که در تیمار تنش متوسط (C و D) بالاترین درصد و عملکرد اسانس به دست آمد.

تنش آبی, عملکرد, اسانس, ریحان