بیماری مرگ نارون یکی از مخرب ترین بیماری های پژمردگی آوندی در دنیا می باشد. دو قارچ Ophiostoma ulmi و O. novo-ulmi عوامل اصلی بیماری مرگ نارون در یک قرن گذشته بوده اند. این دو گونه امروزه براساس یک سری مشخصات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و مولکولی از هم قابل تفکیک هستند. در این میان ابعاد پریتسیوم جدایه های دو گونه مزبور برروی محیط کشت عصاره مالت- آگار از مهم ترین عوامل تفکیک این دو گونه محسوب می شود. در این راستا، طول گردن، عرض پایه پریتسیوم و نسبت این دو شاخص برای جدایه های مختلف قارچ عامل بیماری در شرایط آزمایشگاهی محاسبه گردید. برای این منظور ۸ جدایه به همراه دو جدایه استاندارد با تیپ جنسی A و B روی محیط کشت عصاره مالت آگار حاوی پودر چوب نارون کشت داده شده و در دمای ۲۰ درجه سانتی گراد نگهداری گردید. نتایج حاصل از مقایسه میانگین طول گردن، عرض پریتسیوم و نسبت این دو نشان داد که جدایه های مهاجم و غیرمهاجم در سطح احتمال ۵ درصد تفاوت معنی داری با هم دارند. به طوری که جدایه های مهاجم  O. novo-ulmiبا داشتن طول گردنی بلندتر (۶۴۰-۲۹۰ میکرومتر) و عرض پایه کوتاه تر (۱۰۰-۷۰ میکرومتر) از گونه غیرمهاجم متمایز شدند. همچنین نسبت طول گردن به عرض پایه پریتسیوم برای جدایه های دو گونه مهاجم و غیرمهاجم به طور متوسط به ترتیب ۸۷/۵ و ۷۶/۲ محاسبه گردید. امکان استفاده از ابعاد پریتسیوم به عنوان یکی از عوامل اصلی مورفولوژیکی تفکیک جدایه های مزبور مورد بحث قرار گرفته است.

بیماری مرگ هلندی نارون, ابعاد پریتسیوم, Ophiostoma ulmi, O. novo-ulmi