مرتضی کیان پور - استادیار گروه معارف اسلامی، واحد صفادشت، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مریم شریفی - دانشجوی دکتری مذاهب اسلامی، دانشگاه ادیان ومذاهب، قم، ایران

مسئله محکم و متشابه پیرامون آیات قرآن و روایات مطرح می شود؛ بر همین اساس آیات در قرآن به دو بخش محکمات و متشابهات تقسیم می شود. آیات متشابه به ویژه آیات مربوط به صفات خبری، همواره مورد اختلاف بوده است و گاهی آیه ای نزد فرقه ای محکم و نزد فرقه ای دیگر متشابه دانسته شده است. سلفیه اعتقادی چون ابن تیمیه و اخلافش در برخورد با آیات صفات و آیات غیرصفات دو رویکرد متفاوت دارد. رویکرد آنها در فهم اسماء و صفات، عدم جواز تاویل است؛ چراکه از نظر سلفی ها، معنای تاویلی فقط مفید ظن و گمان است و به اعتقاد آنان، سلف در مبادی اعتقادی هرگز به ظن و گمان اعتماد نمی کردند؛ چنین دیدگاهی منجر به اثبات صفاتی انسان گونه برای حق تعالی شد. در این مقاله نگارنده به روش کتابخانه ای و با تکیه بر سخنان علمای اهل سنت به تحلیل و بررسی دیدگاه سلفی ها درباره صفات خبری می پردازد؛ سپس با ادله ا ی چون تضاد بین گفتار و عمل، تحریف لفظی و معنوی و عدم تبعیت از سلف، نظریه آنان را پیرامون فهم صفات خبری باطل کرده است. نتیجه آن که سلفی ها با نادیده انگاشتن مبانی صحیح عقلانی که مورد تایید نقل بود، در فهم صفات دچار تناقض و تضادهای عدیده ای شده اند

محکم, متشابه, صفات خبری, سلفیه, نظریه اثبات بلاکیف