ماندانا محفلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک ماشینهای کشاورزی، دانشگاه شیراز
هدی بهزادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک ماشینهای کشاورزی، دانشگاه شیراز
فاطمه قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک ماشینهای کشاورزی، دانشگاه شیراز
مهدی کسرایی - عضو هیئت علمی گروه مکانیک ماشینهای کشاورزی، دانشگاه شیراز

درشالیزارهای ایران به دلیل به کارگیری بیشتر از نیروی انسانی، کارگران همواره به دلیل قرارگیری در پوسجرهای نامناسب کاری، از دردهای مزمن در ناحیه شانه ، گردن و کمر و به دلیل قرار گیری طولانی مدت پاها در آب، از درد پا و بخصوص درد زانو شکایت دارند. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه چگونگی وضعیت بدنی کارگران زن در حین کار کردن در مزارع شمال و جنوب کشور، در طی کاشت و وجین کاری محصول برنج بوده است. روش کار، تهیه فیلم و عکس برداری از وضعیت های مختلف بدن کارگران کارکردن و همچنین تهیه پرسش نامه به منظور تجزیه و تحلیل گفتارهای این کارگران و بررسی نتایج حاصل از چگونگی پوسچرهای نامناسب، به دو روش استاندارد اووس و رولا که از روش های کد گذاری وضعیت بدن می باشند، بود. پوسچرها در روش اوواس، به چهار گروه و در روش رولا به هفت گروه تقسیم می شوند. درشمال کشور سه روستا از شهرستان بندر انزلی و در جنوب کشور سه روستا از شهرستان شوشتر و از هر روستا پانزده کارگر به طور تصادفی انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با توجه به روش اووس، در مرحله شالی کاری بیش از سی و دو درصد پوسچر کارگران در شمال کشور و حدود بیست و پنج درصد پوسچر کارگران در جنوب کشور و نیز در مرحله وجین کاری، حدود چهل و سه درصد پوسچر کارگران در شمال کشور و به طور تقریبی کمتر از چهل درصد پوسچر کارگران در جنوب کشور، در وضعیت بد بدنی قرار داشتند. همچنین با توجه به روش رولا، در مرحله شالی کاری، نزدیک به نیمی از پوسچر کارگران در شمال کشور و تقریبا چهل و دو در صد پوسچر کارگران در جنوب کشور، در وضعیت بد بدنی، قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد که کارگران زن در شمال کشور در مقایسه با کارگران جنوب کشور، دچار مشکلات اسکلتی و عضلانی بیشتری بودند.

شالی کاری، وجین کاری، مقایسه پوسچرها، کارگران زن، اووس، رولا