حسن محمودزاده - بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه ایران

سرمازدگی در تاکستانها ممکن است سرمازدگی پاییزه، زمستانه و بهاره باشد. شدت خسارت در این نوع سرمازدگی ها بستگی به شرایط فیزیولوژیکی تاک، مرحله فنولوژیک رشد و شدت سرما دارد. سرمای زودرس پاییزه در تاکستان بشدت خسارت زا است. این نوع سرما معمولا قبل یا پس از برداشت انگور در آبان ماه اتفاق می افتد و سبب خشک شدن برگها و سرشاخه های سبز می شود. سرمازدگی پاییزه علاوه بر خشک کردن برگهای در حال فتوسنتز، ذخایر غذایی شاخه ها را در تاک کاهش داده و می تواند خطرات سرمازدگی زمستانه را افزایش دهد، زیرا تحمل به سرمای جوانه و شاخه ها به دلیل عدم وجود ذخایر کربوهیدراتی کافی، کاهش می یابد. در سرمازدگی زمستانه، در اثر کاهش دما به زیر ۱۸- درجه سانتی گراد، ابتدا جوانه ها و سپس شاخه های یکساله و بخش های مسن تر دچار سرمازدگی شده و شدت خسارت به عواملی مانند زمان برگریزی، میزان آبداربودن شاخه ها پس از برگریزی، عمق خواب زمستانه، میزان خشبی شدن شاخه ها، میزان ذخایر کربوهیدراتی شاخه ها و جوانه ها بستگی دارد. در سرمازدگی بهاره شاخه های سبز رشد کرده که ترد و آبدار هستند، بسیار حساس به سرما بوده و درصورت نزول دما به نزدیکی صفر درجه سانتی گراد آسیب دیده و عملکرد سال جاری تحت تاثیر این سرما بشدت کاهش می یابد.

سرما، فنولوژی تاک، سرمای بهاره، عملکرد