زهره غلامی - دانشجوی دکتری، گروه جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
آیدین پارساخو - دانشیار، گروه جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
مجید لطفعلیان - استاد، گروه جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
ایوب رضایی مطلق - دانش آموخته دکتری، گروه جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

جاده های جنگلی عامل اصلی افزایش نرخ فرسایش و برهم زننده پایداری دامنه های طبیعی هستند. فرسایش فرآیندی است که طی آن ذرات خاک از بستر اصلی خود جدا شده و به کمک یک عامل انتقال دهنده به مکان دیگر حمل می شوند. این تحقیق به بررسی روش های زیست-مهندسی تثبیت شیروانی های خاکی جاده های جنگلی می پردازد. با توجه به مروری بودن این مقاله از روش کتابخانه ای و اسنادی و با استفاده از موتور های جستجو گر و سایت های مختلف برای دسترسی به مقالات مانند مگیران، جهاد دانشگاهی، گوگل اسکولار، ساینس دایرکت و... مقالات مختلفی در زمینه فرسایش خاک، روش های تثبیت خاک با استفاده از تکنیک های زیست مهندسی و ... مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج به دست آمده عبارت است از: زیست مهندسی با شرایط زیست محیطی سازگار است. این روش علاوه بر کارکرد اصلی خود، باعث زیبایی منظر می شود. پروژه های مهندسی زیستی کمتر به تجهیزات و ماشین آلات سنگین نیاز دارند، بنابراین در هزینه و اثرات منفی ناشی از استفاده این نوع تجهیزات صرفه جویی می شود. استفاده از گیاهان بومی موجب صرفه جویی در هزینه می شود.

تثبیت خاک, تکنیک های زیست مهندسی, جاده های جنگلی, زیست مهندسی, فرسایش خاک