جلال ایوبی نژاد - استادیار، گروه عمران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
علی اکبری مطلق - دانشجوی دکترا، گروه عمران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

علیرغم اینکه بسیاری از مطالعات تلاش کرده­اند تا سیستم بازرسی فعلی مدیریت روسازی را بهبود بخشند، ولی این بهبود موقتی است و نیاز به قضاوت ذهنی دارد؛ آنها خطر بازرسی ناگهانی را ارزیابی نمی­کنند و دلایل فیزیکی را در پیش بینی وضعیت روسازی در نظر نمی­گیرند. هدف این مقاله استفاده کامل از مجموعه بزرگ اطلاعات ترافیک از فناوری های ITS و مدل های پیش بینی جریان با دقت بالا است. با استفاده از این منابع، می­توان مدل مکانیکی­تری را برای پیش بینی وضعیت روسازی پیاده سازی کرد که متغیرهایی را که در واقع در فرآیند خرابی نقش دارند، مانند ویژگی های ترافیکی، ویژگی های ساختاری روسازی ها و عوامل محیطی، تطبیق می دهد. بنابراین، باتوجه به ضعف موجود در روش­های ارائه شده قبلی، این مقاله چهارچوبی را برای بهینه سازی یک برنامه بازرسی انعطاف پذیر پیشنهاد می کند که هدف اصلی آن به حداقل رساندن هزینه چرخه عمر بازرسی و جلوگیری از خطر بازرسی ناگهانی است. به طور خلاصه، از مقایسه بین بازرسی منظم ۱ ساله، بازرسی منظم ۲ ساله و بازرسی بهینه مشخص می­شود که : الف) بازرسی بهینه شده از نظر بازده کل که شامل راندمان بازه­ای، راندمان توزیع و جریمه ریسک است، بهتر از بازرسی­های معمولی عمل می­کند ب) کارآیی کل برای بازرسی بهینه نسبتا قوی­تر از بازرسی­های معمولی با سناریوهای مختلف ترافیک است و پ) کارآیی کل برای سه بازرسی مختلف به شدت تحت تاثیر میانگین جریان ترافیک شبکه جاده­ای است. نتایج بدست آمده نشان می­دهد که بازرسی انعطاف پذیر از نظر بازده کل که شامل راندمان بازه­ای، راندمان توزیع و جریمه ریسک است، بهتر از بازرسی­های معمولی عمل می­کند و کارآیی کل این نوع بازرسی نسبتا قوی­تر از سایر روش­های بازرسی است.

بازرسی روسازی, تقاضای ترافیک, تعمیر و مرمت روسازی, بهینه سازی