ابراهیم زراعی شهامت - دانش آموخته کارشناسی ارشد مکانیزاسیون دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی
سعید ناصری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مکانیزاسیون دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی
امیر همتیان - دانش آموخته کارشناسی ارشد مکانیزاسیون دانشگاه تبریز

انرژی یکی از عوامل اساسی تولید در بخش های تولیدی است که دارای اثرات قابل توجهی در اقتصاد می باشد. از این رو تبیین رفتار مصرف انرژی و بهره وری و کارایی آن نقش مهمی در برنامه ریزی های اقتصادی دارد. در این مطالعه انرژی به عنوان یکی از عوامل مهم تولید در کنار عوامل دیگر تولید از جمله کار و سرمایه نام یرده می شود و ابتدا پایایی متغیرها با استفاده از آزمون دیکی-فولر تعمیم یافته انجام شد و سپس رابطه علی بین ارزش افزوده بخش کشاورزی و مصرف انرژی در کوتاه مدت و بلند مدت با استفاده از روش الگوی خود توضیح برداری با وقفه های گسترده در طی سالهای 1386-1380 تعیین گردید. علاوه بر این شاخص های مهم این بخش از جمله رشد ارزش افزوده، رشد مصرف انرژی، شدت انرژی، کارایی بهره وری مصرف انرژی در طی همین دوره گردید. نتایج نشان داد که مصرف انرژی اثر مثبت و معنی داری بر تولید بخش کشاورزی دارد و نشان دهنده نوسانی بودن شاخص های انرژی در طی مدت مورد بررسی بود. روند کلی شاخص شدت مصرف انرژی افزایشی بوده است که این به معنای کاهش کارایی انرژی در این بخش است.

انرژی، کارایی، پایایی و ارزش افزوده