کیومرث ناصری

اگرچه همه گیرشناسی به عنوان مطالعه توزیع بیماری و تعیین کننده های آن در انسان تعریف شده است، ولی با گسترش مفهوم سلامت و شناسایی رابطه ساختاری سلامت با شرایط اجتماعی، تعریف های گسترده تری پیدا کرده است. با توجه به ساختار دانشی این رشته از علم و تغییرات اجتماعی قرن حاضر، اکنون در بیانی نوین می توان همه گیرشناسی را به صورت "دانش و هنر واکاوی رویدادهای همگانی" تعریف کرد. در این مفهوم هر رویدادی که در اجتماع جنبه همگانی پیدا می کند می تواند با استفاده از مبانی این دانش مورد واکاوی قرار بگیرد. همه گیرشناسان معمولا از قدرت اجرایی برخوردار نیستند و نتیجه پژوهش های خود را در قالب مشورتی همراه با توصیه­های اجرایی در اختیار برنامه ریزان قرار داده و در ارزیابی اقدام های انجام شده کمک می کنند. همه گیرشناسان در عمل می توانند به عنوان رابطی بین علوم زیستی و اجتماعی عمل کرده و همکاری بین این دو شاخه را افزایش دهند. همه گیرشناسی را دیگر نمی توان به علوم بهداشتی اختصاص داد و باید مبانی آن را به تمام کسانی که با رویدادهای همگانی سر و کار دارند، فارغ از رشته تحصیلی، آموزش داد.