مریم شمسایی

زمینه و هدف: از دیر زمان یکی از ارکان مهم درعلم پزشکی توجه به بعد معنویت و روح انسان ها بوده است چنانکه در گذشته طبیب را حکیم می نامیدند چرا که وی علاوه بر علم طبابت درعلوم دیگر از جمله فقه، فلسفه، حکمت، حتی ریاضیات و نجوم نیز تبحر داشت؛ اما معنویت به تمامی امور جهت الهی و معنوی داده و آثار و ثمرات زندگی ساز آن در تمام سطوح، سلامتی و حیات معنوی را برای انسان ها به ارمغان می آورد؛ لذا توجه به بعد روحانی و معنویت در انسان کمک شایانی به کاهش بیماری ها کرده و سلامتی و حیات معنوی را برای انسان ها به ارمغان می آورد. در این مقاله هدف بررسی سلامت معنوی از دیدگاه ابن سینا و ضرورت توجه به آن در طب جدید است. روش: این مطالعه مروری و نیز ارائه نظریه نویسندگان است. یافته ها: امروزه اندیشمندانی چند در جهان به سلامت معنوی توجهی خاص نشان داده اند. در ایران اسلامی این امر دارای قدمتی بس طولانی است. مطالعه آثار ابوعلی سینا، بیانگر شناخت و نگاه عمیق و مبنایی اسلامی وی به بعد معنوی سلامت است. وی معتقد بود که سلامت جسم و نفس انسان به سلامت روح بستگی دارد. نفس انسان رابط میان روح و بدن او و معنویت براساس نظریه ابن سینا ودیعه ای است که خداوند به وسیله عقل نظری و عملی به انسان هدیه کرده است «نفخت فیه من روحی». نتیجه گیری: حکیم ابوعلی سینا به این بعد معنوی سلامت قائل بوده، این بعد را بر مبنای آموزه های اسلامی شناسایی و توصیف و توصیه نموده، در کنار ابعاد دیگر سلامت (جسمی، روانی و اجتماعی)، جامعیت و کل نگری در طب و سلامت را معرفی و توصیه کرده است.

Avicenna, Minol-Body Therapies, Social Identification, Spiritual Health, ابن سینا, درمان های جسم و جان, سلامت معنوی, هویت اجتماعی