زهرا خلق ذکراباد - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم،
حمیدرضا ناصری - دانشیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

برای به کمیت درآوردن عدم قطعیتهای موجود در یک مدل واسنجی شده از روش تحلیل حساسیت (Sensitivity analysis) استفاده میشود. در این روش تأثیر تغییرات ایجاد شده در پارامترها (مانند هدایت هیدرولیکی عمودی و افقی، ضخامت لایه، تغذیه، برداشت آب از چاهها، ضریب ذخیره، آبدهی ویژه و موقعیت و نوع مرزها) بر خروجی مدل بررسی میشود.یک مدل زمانی به پارامتری حساس میباشد که تغییر در آن پارامتر ورودی منجر به ایجاد تغییر بزرگی در خروجی مدل شده باشد. در مدل واسنجی شده آبخوان دشت زاوه-تربت حیدریه، بهمنظور تعیین میزان حساسیت مدل به هر عامل، پارامترهای مورد نظر در دامنه معقولی تغییر داده شدند. در نتیجه مشخص شد که مدل بیشترین حساسیت را به هدایت هیدرولیکی، سطح آب اولیه و شرایط مرزی ورودی و کمترین حساسیت را به توپوگرافی سطحی، تغذیه سطحی و آب برگشتی در شروع مدلسازی دارد.

هدایت هیدرولیکی، تحلیل حساسیت، آبخوان دشت زاوه – تربت حیدریه، MODFLOW