CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

تاثیر آموزش به روش سخنرانی و پمفلت بر خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع ۲

عنوان مقاله: تاثیر آموزش به روش سخنرانی و پمفلت بر خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع ۲
شناسه ملی مقاله: JR_HMED-14-1_010
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

محمدرضا رزم ارا - گروه پرستاری، دانشکده پرستاری قائن، دانشگاه آزاد، بیرجند، بیرجند، ایران.
محمد رضا جانی - گروه پرستاری، دانشکده پیراپزشکی و بهداشت فردوس، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
علی عرب احمدی - گروه بهداشت، دانشکده پرستاری و مامایی قائن، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
اسما نیکخواه بیدختی - دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
نرگس کدخدا - دانشکده پرستاری و مامایی قائن، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
فرحناز پاینده - دانشکده پرستاری و مامایی قائن، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
الهام محمودی - دانشکده پرستاری و مامایی قائن، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

خلاصه مقاله:
مقدمه: دیابت از گروه بیماری های متابولیک و اختلال چند عاملی است که با افزایش مزمن قند خون شناخته شده و به عنوان اپیدمی خاموش نام برده می شود. امروزه مراقبت و کنترل بیماری های مزمن خصوصا دیابت اهمیت ویژه ای داشته به طوری که، به کارگیری برنامه های آموزشی مرتبط با سلامتی برای بیماران یک ضرورت بوده و می تواند کلیه ابعاد زندگی آنها را بهبود ببخشد. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر آموزش به روش سخنرانی و پمفلت بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهرستان قائن انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۶۰ نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهرستان قائن در سال ۱۳۹۵ انجام گردید که به طور تصادفی با پرتاپ سکه، نمونه ها به دو گروه آموزش از طریق روش پمفلت و سخنرانی تقسیم شدند. از دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و خودمراقبتی به عنوان ابزار در این مطالعه استفاده شد و با استفاده از نرم افزار ۱۶ spss و با آزمون های فیشر، کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوجی اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که قبل و بعد از مداخله آموزشی، بین دو روش آموزش به روش سخنرانی و پمفلت، میانگین نمره حیطه های رفتارهای خودمراقبتی افراد تفاوت معناداری از نظر آماری نداشتند. اما مداخله آموزشی به صورت مجزا در هر یک از دو گروه، نشان دهنده تفاوت معنی داری در نمره حیطه های رفتارهای خودمراقبتی در قبل و بعد از مداخله آموزشی در آن گروه بود (p<۰.۰۰۱) .نتیجه گیری: آموزش رفتارهای خودمراقبتی مبتنی بر هر دو روش آموزشی، موجب ارتقای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع ۲ شد.

کلمات کلیدی:
خودمراقبتی, سخنرانی, پمفلت, دیابت نوع دو

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1812048/