حسن جوادی - استاد بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا، برکلی

خواندن و نقالی شاهنامه به زبان فارسی نه فقط در سرزمین­های پارسی­نشین، مانند برخی از مناطق قفقاز و آسیای مرکزی، بلکه در امپراتوری عثمانی نیز رواج داشت. علاوه بر آن، دیگران به واسطه سنت شفاهی با برخی از داستان­های شاهنامه آشنا می­شدند. از دیگر روش­های گسترش شهرت فردوسی، نسخه­برداری و نوشتن نسخ خطی تذهیب­شده از شاهنامه بود. فردوسی نیز، مانند بسیاری دیگر از شاعران ایران، تاثیر بسزایی بر ادبیات عثمانی داشته است. مقاله حاضر به بررسی ترجمه­ها و الگوبرداری ها از شاهنامه در سرزمین­های ترک­زبان می پردازد.

شاهنامه, فردوسی, ترجمه, سرزمین های ترکی