مقدمه: در بیمارانی که دچار نارسایی قلب میباشند افزایش آگاهی و عملکرد آنها باید هدف اصلی مراقبت و در مان باشد. شایع ترین مرگ داخل بیمارستانی برای بیمارانی که مشکل قلبی دارند نارسای قلب میباشد. تحقیقات اخیر نشان داده که ارتقاء کیفیت درمان میتواند مرگ و میر ناشی از نارسایی قلب را کاهش دهد. با این حال آگاهی و عملکرد بیماران دچار نارسایی قلب اغلب پایین تر از حد طبیعی است. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه تجربی است که بصورت پیش آزمون –پس آزمون در دو گروه شاهد و مورد در بیماران بستری در بیمارستانهای شهر کرمان انجام گرفته است . بدین منظور ۱۵۰ بیمار دچار نارسایی قلب با توجه به ویژگیهای واحد های مورد مطالعه انتخاب و در دو گروه شاهد و مورد بصورت تصادفی قرار گرفتند. واحد های مورد پژوهش در دو نوبت به فاصله یکماه قبل و بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه های تعیین نیازهای آموزشی و چک لیست ارزیابی عملکرد مورد تجزیهspss مورد بررسی قرار گرفتندسپس اطلاعات بدست امده از طریق روشهای اماری و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر آگاهی وعملکرد P=۰.۰۰۰یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش مراقبت از خود با توجه بیماران قلبی موثر است وتفاوت معنی دار آماری قبل و بعد از آموزش دیده شد. در بین متغیر های دموگرافی تنها بیمارانی که سابقه بستری و ورزش داشتند نسبت به بقیه مراقبت بهتری داشتند . بحث و نتیجه گیری :آموزش به بیماران مبتلا به نارسایی قلب باعث افزایش آگاهی و عملکرد آنها شده و در نتیجه آنها مراقبت از خود بهتری داشته و از عود مکرر بیماری و بستری شدن مجدد و صرف هزینه های در مان و غیبت از کار و بوجود آمدن مشکلات اقتصادی و اجتماعی پیشگیری خواهد شد.