علیرضا زراسوندی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
محسن رضایی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
هوشنگ پورکاسب - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
عادل ساکی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز

کانسار منگنز نصیرآباد در استان فارس، در هشت کیلومتری جنوب غرب نیریز و در پنج کیلومتری جنوب نصیرآباد قرار دارد. این منطقه از لحاظ ساختاری در بخش جنوب شرقی زون زاگرس رانده شده قرار دارد. کانه زایی منگنز در این منطقه به صورت لایههای منگنزدار و نودولهای منگنز می باشد که به صورت بین لایهای با نهشتههای چرتی زون رادیولاریتی پیچکان قرار دارد. در این مطالعه به بررسی شاخصه های زمی نشیمیایی کانه زایی منگنز در این منطقه پرداخته شد. برای این منظور تعداد 12 نمونه از رخنمون لایه های منگنز دار، نودول های منگنز و سنگ میزبان برداشت شد. نمونه ها پس از آماده سازی به منظور انجام آنالیز ICP-MS به آزمایشگاه ارسال شد. عدم وجود غنیشدگی عناصر نادر خاکی در لایههای منگنزدار (29/62ppm) و نودول های منگنز (8/94ppm) و نیز غنی شدگی LREE نسبت به HREE نشان دهنده منشأ اولیه هیدروترمالی برای کانه زایی منگنز در منطقه مورد مطالعه می باشد، از طرفی وجود آنومالی منفی Eu در کلیه نمونه ها نشان دهنده فاصله زیاد سیال هیدروترمال از منشأ تا محیط نهشت کانسار و رقیق شدگی آن با آب دریا و تأ ثیر فرایند های هیدروژنز بر آن می باشد. مقادیر Ceanom و نیز نسبت La/Ce (0/67) نشان دهنده ت أثیر توأم فرایندهای هیدروترمالی و هیدروژنزی و نیز تناوب شرایط اکسیدی- احیایی در کانه زایی می باشد. نسبت های بالای Y/Ho (24/85) و نیز Ce/La (1/72) در کلیه نمونه ها نشان دهنده تأثیر مواد آواری و بیوژنتیک بر کانه زایی می باشد. مقایسه تمرکز و الگوی پراکندگی عناصر REE در کانسار منگنز نصیرآباد با سایر ذخایر هیدرورترمال- هیدروژنز متأثر از مواد آواری در حوضه تتیس نشان دهنده تشابه میان کانهزایی در منطقه مورد مطالعه با این نوع ذخایر می باشد.

منگنز، نصیرآباد، زمینشیمی، هیدروترمال، هیدروژن