حامد همایونفر - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه بوعلی سینا همدان
رضا امیری چایجان - استاد گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه بوعلی سینا همدان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه شاخص های رنگی L* ، Δa* و Δb* ظرفیت آنتی اکسیدانی AC ، فنول کل بافت TPC و اسکوربیک اسید AA ورقه و تفاله پرتقال خشک شده در شرایط خلائی بهینه شده، تزریق گاز نیتروژن بهینه شده و انجمادی است نتایج این پژوهش نشان داد که خشک کردن انجمادی در حفظ و نگهداری مواد موثر مطلوب ترین عملکرد را با بیشترین مقدار AA و (۱۳/۶ برای ورقه و weightmg/gdy ۱۰/۲۸۳ برای تفاله) و بیشترین مقدار AC (۱۹/۸% برای ورقه و ۱۰/۲۵% برای تفاله) داشت و بعد از آن خشک کردن با تزریق گاز N۲ نسبت به خشک کردن خلائی عملکرد مناسب تری داشته است بطوری که مقدار AC ۸۳% افزایش مقدار TPC و ۳% داشت. آنچه در این پژوهش حائزاهمیت بود وجود مقدار قابل ملاحظه ای از مواد موثر در تفاله پرتقال است که کمترین مقدار آن با خشک کرد خلایی weightmg/gdy و ۴/۱۷ برای AA و ۴/۹۳۵% برای AC بدست آمده بود، در شرایط خشک کردن بهینه با تزریق گاز نیتروژن مقدار آن مشابه خشک کردن انجمادی بود.

پرتقال، خشک کن خلائی، تزریق گاز N۲، خشک انجمادی