Ebrahim Abbassi - گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز

این مقاله بر آنست که یکی از کلان روایت ها را در تحلیل موانع توسعه در ایران به بحث گذارد. رهیافت فرهنگ سیاسی رهیافتی ساختاری، روانشناحتی است که بر تعیین کنندگی فرهنگ در توسعه یافتگی تاکید دارد و موانع توسعه را به فرهنگ تقلیل می دهد. تجویز آن گذر از سنت به تجدد و داده های آن نیز عناصر روانشناختی و امثال و حکم است.  این رهیافت توسط برخی سفرنامه نویسان و دیپلماتها برای شناخت جهان سوم اتخاذ گردید و بعدا محققان علوم سیاسی بر اساس این داده ها به نظریه پردازی پرداختند. سوال مهم این مقاله چرایی کاربست این رهیافت، پیامدها و ناکارآمدی آن برای فهم موانع توسعه در ایران می باشد؟ یافته های پژوهش نشان می دهد رهیافت های کلان نگر از جمله فرهنگ سیاسی در تحلیل تحولات ایران بخاطر تقلیل گرایی، ذات گرایی، عام گرا بودن، عدم توجه به پیچیدگی جوامع و ... ناکارمد هستند. بنابراین برای شناخت  ایران باید از روایت های کلان گذر کرد و از روایت های خرد مدد جست. روش تحقیق تبیینی با استفاده از مطالعات اسنادی و نقد و بررسی آثار منتشره در چارچوب این رهیافت است.

فرهنگ سیاسی, ایران, کلان روایت ها