Aleksandr Irkhin - دکترای علوم سیاسی ، رئیس گروه علوم سیاسی و روابط خارجی دانشگاه ایالتی سواستوپول،کریمه، اوکراین.
Olga Moskalenko - استادیار علوم سیاسی، پژوهشگر مرکز مدیترانه بزرگ ، دانشگاه ایالتی سواستوپول، کریمه، اوکراین.

پس از سال ۲۰۱۴، روسیه به اندازه کافی قدرتمند دیده می شود تا بتواند ضمن تغییر دادن سیاست دفاعی منفعل در منطقه، که پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی پیگیری می شود،  در منطقه مدیترانه به عنوان یک بازیگر فعال تاثیر بگذارد . تجزیه و تحلیل اندیشکده های پیشرو ایالات متحده نشان می دهد، استراتژیهای اصلی روسیه از اوایل دهه ۲۰۰۰ در راستای  کاهش اثرات تنگنای دریای سیاه شروع شده است. نویسنده چشم انداز ژئوپلیتیکی منطقه را نشان می دهند: که در آن ۲۶ کشور برای تحقق منافع ملی گذشته به (بازیگران) قدرت و موضوعات طبقه بندی می شوند. توجه ویژه ای به ترکیه، یونان، اسرائیل، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا (با موضوع جبل الطارق) شده است. روندها و موازنه هایی که منافع ژئوپلیتیکی روسیه را در منطقه مدیترانه تعریف می کند، در پیوستگی اهداف رهبران نظامی و سیاسی بر اساس روش ژئوپلیتیکی مشاهده می شود.  در انتها نوعی از "موازنه روسی" آینده نگر برای تحقق منافع ملی روسیه در منطقه ارائه می شود.

دریای مدیترانه, منطقه دریای سیاه, تعادل قدرت, جغرافیای سیاسی, روسیه