Ali Saei - استادیار جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

این مقاله تلاش می کند نشان دهد که جامعه ایرانی همواره  در جهت دمکراتیک سازی رژیم اقتدارگرا کوشش  کرده است، اما این تلاش در مرحله گذار، شکست  خورده است. نویسنده مقاله نشان داده است که فرایند دموکراتیزاسیون در ایران بیشتر از آنچه،  به  خلق یک نظام دموکراتیک نهادینه شده منجر شود، ساختارهای جدید اقتدارگرایی را تولید کرده است. با این حال  استدلال شده است که فرایند تغییرات دموکراتیک در ایران قطع نشده است و برخی از معیارهای حداقلی فرایند گذار،  مانند سیاست برگزاری انتخابات دوره ای، تحقق یافته است.  در این مقاله گذار دموکراتیک از طریق  شرط علی توسعه اقتصادی – اجتماعی تبیین شده است.  داده های نوشتار حاضر از ۴۲ دوره انتخاباتی، پارلمان و ریاست جمهوری، تشکیل شده است. فرضیه مقاله  با استفاده از تکنیک تحلیل رگرسیون مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های تجربی نشان می دهد که نسبتی از واریانس کل گذار دموکراتیک که از طریق توسعه اقتصادی- اجتماعی تبیین شده است، معادل ۵۶ درصد است. این رابطه مثبت و از لحاظ آماری در سطح ۰۵/  معناداراست.

گذار دموکراتیک, رقابت, مشارکت, مدرنیزاسیون, توسعه اقتصادی- اجتماعی