مجید زارعپور

گسل برد خون با راستای شمال شرق- جنوب غربی در جنوب ایران (شرق شهر بردخون و 120 کیلومتری شرق بوشهر) و عمود بر حاشیه ساحلی خلیج فارس از لحاظ ساختاری حائز آهمیت است بطوری که پس از گسل قطر کازرون مهمترین عامل ساختاری در منطقه مورد مطالعه می باشد. با تحلیل شکستگی ها و شواهد ساختاری، این گسل به دو قطعه تقسیم بندی شد؛ 1- قطعه جنوبی که از پلانژ غربی تاقدیس دارنگ شروع شده و تا قسمت شرقی گنبد نمکی جاشک ادامه دارد. 2- قطعه شمالی که در قسمت غربی گنبد نمکی رخنمون دارد و یال شمالی تاقدیس کنگان را قطع می کند. این دو قطعه گسلی که محور تاقدیس کنگان را قطع کرده باعث جابجایی اندک محور این چین شده اند، دارای راستای شمال شرقی جنوب غربی بل عملکرد راستالغز راستگرد می باشند. مطالعات تنش صورت گرفته بر روی این ساختار، راستای تنش را با روند فشارشی NW-SE نشان می دهد بطوریکه با ایجاد یک زون ترافشارشی در محل رخنمون گنبد نمکی جاشک باعث فعالیت بیشتر این گنبد نمکی و افزایش فوران های نمکی شده است. همچنین علت اصلی چرخش پلانژ غربی تاقدیس دارنگ بسمت شمال می باشد.

گسل بردخون، گنبد نمکی جاشک، گسل امتداد لغز، گسل قطر- کازرون، تاقدیس دارنگ