سطح وسیع تحت کشت نیشکر در خوزستان، نیاز فراوان به آب و کمبود آب ایجاب می کند که همواره سعی کنیم حداکثر بهره برداری از آب و خاک را داشته باشیم. وضعیت خاک منطقه سبب می گردد تا حد ممکن تردد ماشین آلات را در مزرعه کاهش دهیم.تفکر بی خاکورزی و کم خاکورزی از جمله مواردی است که در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق بر آن است اثر اعمال تیمارهای بی خاکورزی، کم خاکورزی (شیار با عمق ۱۵ سانتی متر) و خاکورزی معمول (شیار با عمق ۳۵ سانتی متر) را برعملکرد محصول و کارایی مصرف آب نسبت به نیشکر و شکر تولیدی بررسی نماید. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تیمار بدون شیارزنی، شیارزنی به عمق ۱۵ سانتی مترو شیارزنی به عمق ۳۵ سانتی متر در چهار تکرار، در سال ۱۳۸۸ در مزرعه ۹ از آرک ۳ مزارع کشت و صنعت امیر کبیر با واریته  ۱۱۴۳-۷۰ SP انجام شد. عملیات تهیه زمین با تراکتور ۱۸۶۰ انجام شد. اعمال تیمارها در تناژ محصول اثر معناداری نشان نداد، هر چند تیمار کم خاکورزی اندکی تناژ بالاتری داشت، این مساله ناشی از تاثیر توام تهویه مناسب همراه با آب سهل الوصول بیشتر در منطقه توسعه ریشه می باشد.کارایی مصرف آب نسبت به نیشکر و شکر تولیدی در تیمار بدون شیارزنی نسبت به دو تیمار دیگر وضعیت بهتری داشت.این تفاوت که در سطح ۵ درصد معنادار شد که ناشی از مصرف آب کمتر در این تیمار بود.

شیارزنی, نیشکر, شکر, کارایی مصرف آب