رضا نیرزاده - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ریاضی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مدرس سنندج ، ایران
امین قربانی میرعزیزی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ریاضی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مدرس سنندج ، ایران
امیر سیف - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ریاضی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مدرس سنندج ، ایران
عرفان کلانتری - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ریاضی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مدرس سنندج ، ایران

برای افراد جامعه ای که تعلیم و تربیتش بدون بحث و انتقاد امور را می پذیرد، و بدون تفکر منعکس می نماید، خطری در کمین استکه انسانی فاقد توان و نیرو در جامعه پدید می آورند، تدریس در بیشتر مدارس ما به معنای انتقال معلومات از ذهن معلم به شاگردمی باشد، کم کم ذهن دانش آموزشان انباشته از مطالبی که با نیاز و فکرش متناسب نیست و باعث می شود مانند طوطی آنچه را کهآموخته اند تکرار کنند بتدریج از یادگیری ایجاد کسالت می کنند و نه تنها در سازندگی آنها نقش موثری ایفا نمی کند بلکه زمینهرکود علمی و دلزدگی از فعالیت های علمی را فراهم می کند چون آموزش مانند لباس متحدالشکل به تمام دانش آموزا با استعدادهایمختلف و روحیات گوناگون بطور یکسان ارائه می شود در دهه های اخیر الگوهای تدریس برای استفاده از راهبردها و روشهای تدوینیافته است که به شاگردان کمک کند تا به عنوان افراد رشد یابند، بر توانایی تفکر روشن و اندیشمندانه خود بیافزایند و مهارتها وتعهدات اجتماعی خود را توسعه دهند.

ریاضی، معلم، تدریس، دانش آموزان