صدف بستانی - کارشناسی پیوسته آموزش فیزیک، دانشگاه فرهنگیان شهید هاشمی نژاد مشهد ، ایران
راضیه خانی - کارشناسی پیوسته آموزش فیزیک، دانشگاه فرهنگیان شهید هاشمی نژاد مشهد ، ایران
معصومه حسین آبادی - کارشناسی پیوسته آموزش فیزیک، دانشگاه فرهنگیان شهید هاشمی نژاد مشهد ، ایران
فائزه متداولی - کارشناسی پیوسته آموزش فیزیک، دانشگاه فرهنگیان شهید هاشمی نژاد مشهد ، ایران

در دوران تحصیل دانش آموز در مدرسه نیز به علت شناخت نداشتن برخی از معلمان، بیشتر اوقات این اختلالات به عنوان اختلالاتخاص یادگیری تشخیص داده نمی شوند، بلکه با عقب ماندگی ذهنی اشتباه گرفته و زمینه فشار روانی بر کودک فراهم می شود. دراین میان اختلاف دیدگاه میان اولیا و مربیان، رفع این اختلالات را به تاخیر می اندازد. در یک سوی این اختلاف معلمان و مسئولانآموزش و پرورش هستند که برای تشخیص و پیگیری این اختلالات نیاز به دانش افزایی بیشتری دارند و در سوی دیگر نا آگاهی ونپذیرفتن وجود اختلال در کودک از جانب برخی از اولیا است. برخی از اولیا به صورت ناخودآگاه گرایش دارند تا کودکان خود را(حتی در صورت داشتن مشکل) سالم تلقی کنند و در پذیرش این نکته که فرزند آنان دچار اختلال است از خود مقاومت نشان میدهند و اصرار دارند که کودکشان مشکل ندارد و مشکل از شیوه آموزشی معلم یا عوامل دیگر است. غافل از این که کودکانی کهدچار این اختلالات هستند با روش ها مرسوم تعلیم و تربیت کودکان عادی قادر به یادگیری نیستند و نیاز به کمک های ویژه دارند.

فیزیک ، عملی، دانش آموزان ، آزمایشگاه ، یادگیری