حسین سهرابی - کارشناسی ارشدزبان وادبیات فارسی،دانشگاه کردستان، ایران
ابوذر غفاری - کارشناسی ارشدزبان وادبیات فارسی،دانشگاه رازی کرمانشاه
سمیه رحمانی - کارشناسی ارشدزبان وادبیات فارسی،دانشگاه پیام نورخرمشهر

در دنیای امروز مفهوم مثبت نگری مورد توجهی ویژه ای در روانشناسی و دین شده است. علم روانشناسی در اوایل پیدایش خودتوجه ویژه ای به نقاط منفی وجود انسان داشت. اما امروزه رویکرد مثبت نگری یکی از مکاتب نوظهور در مکتب های روانشناسی است.ادبیات فارسی در طول قرنها چندین سبک متوالی داشته است. در گذر زمان شاعرانی به عرصه رسیدند و با سبک ویژه ای شعرسروده اند که با سبک قبل و بعد خود متفاوت بودند . از چندین سبک مهم شعر کالسیک، سبک هندی، متفاوت ترین سبک است .شاعران این سبک ، شگرد سبکی و زبانی خاص خود را دارند و پیچیدگی معنا و مضمون، اندیشه های باریک و دقیق، خیال بندی هایشاعرانه و پیرایه های ادبی از مهمترین ویژگی اشعار آنهاست. در مقاله حاضر که به صورت مروری و با استماد به منابع کتابخانه ایجمع آوری گردیده است و هدف آن نگاهی به ارتباط روان شناسی مثبت گرا با ادبیات فارسی باتکیه برسبک هندی می باشد و نشانمیدهد که سبک هندی شادی و شادکامی را در دووران صفویه که دیگر شاعری را ارج نمی دادند نشان می داده است.

ارتباط، روان شناسی، مثبت گرا ،ادبیات فارسی، سبک هندی