فرشاد بختی - فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس علامه طباطبایی اردبیل

اولین بار شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۱۳۸۰ طرحی را مبنی بر هوشمند سازی مدارس تصویب کرد که طبق آن باید درسال ۱۳۸۱ به تدریج محقق می شد اما مسئولان آموزش و پرورش نتوانستند این امر را دنبال کنند چرا که هوشمندسازی مدارسبه ساز و کارهای مبسوطی نیاز دارد تا اینکه حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش وقت در چند سخنرانی طی سالهای اخیراعلام کرد که می خواهد مدارس کشور را هوشمند سازی کند . همه کارشناسان آموزشی و اهالی تعلیم و تربیت منتظر این جنبشعلمی و فناوری در مدارس بودند اما هوشمند سازی در اضافه کردن چند تخته الکترونیکی به کلاسها، خریداری چند دستگاه رایانهبرای مدارس و اتصال مدارس به شبکه ملی اینترانت و برخی از پارامترهای دیگر ختم شد در حالیکه مدرسه هوشمند دارای پارامترهاو اهداف دیگری است. مدرسه هوشمند می تواند فضای یادگیری را به طور کامل تغییر دهد. می تواند باعث شود دانش آموزاناشتیاق فوق العاده ای به یادگیری داشته باشند و همچنین معلمان نیز انگیزه فراوانی برای تدریس داشته باشند. این مطالعه سعیدارد با بررسی اهمیت هوشمند شدن مدارس، وضعیت هوشمندسازی مدارس در ایران و جهان را مورد بررسی قرار دهد.

مدارس هوشمند، تکنولوژی آموزشی، انگیزه یادگیری، واقعیت افزوده