حمید رحمانی سامانی - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران.

پاسخ لرزه ای یک سازه مجهز به میراگرهای اصطکاکی، شدیدا وابسته به مقدار بار لغزش میراگرها میباشد. مقادیر کمبار لغزش، ممکن است به تغییر شکل های بیش از حد منجر شود. از سوی دیگر، بارهای لغزش بزرگ، میتوانند از لغزشجلوگیری کنند. بنابراین یک روش طراحی لرزه ای مطمئن جهت محاسبه میزان بارهای لغزش، لازم است. یکی از روش هایطراحی سازه های مجهز به میراگرهای اصطکاکی، استفاده مستقیم از تحلیل دینامیکی غیر خطی میباشد. بدین معنی که باانجام چندین تحلیل دینامیکی غیرخطی، بارهای لغزش بهینه بدست آید.در این پژوهش مطالعه پارامتریک جهت ارزیابی ارزیابی میزان حساسیت پاسخ لرزه ای قاب های میراشده اصطکاکی بهمقدار بار لغزش به روش عددی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که در صورتی که بار لغزش انتخاب شده با بار لغزشبهینه ۲۰ درصد اختلاف داشته باشد، تغییر مکان های سازه به صورت میانگین ۱۶ درصد نسبت به بار لغزش بهینه افزایشپیدا می کند اما همچنان به صورت میانگین ۲۴ درصد کمتر از تغییر مکان های سازه بدون میراگر است.

میراگر اصطکاکی، بار لغزش بهینه، کنترل سازه ها، کنترل غیر فعال، تحلیل دینامیکی غیر خطی