محسن مرادی بیدهندی
محمد سمیع پور گیری
نصراله مجیدیان

بر اساس آمار منتشره ﺳﺎﻻﻧﻪ حدود 15ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﻭ 308ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻣﺘﺮﻣﮑﻌﺐ ﮔﺎﺯﻫﺎی ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻔﺖ ایران ﺑﺎﻻی فلرﻫﺎ به علت عدم جمع آوری تخلیه و یا میسوزد. این مسئله چه از لحاظ زیست محیطی و چه از لحاظ اقتصادی قابل بحث بوده و اهمیت بسیار دارد. از سوی دیگر در عملیات فلرینگ اغلب احتراق کامل صورت نمیگیرد و رویت دود خود تأییدی بر این موضوع میباشد. البته میزان نشر آلاینده ها به ترکیب گاز و بازده احتراق بستگی دارد. فلرینگ بر کیفیت هوا تأثیر میگذارد به طوری که بر اساس تحقیقات صورت گرفته 250 نوع ماده سمی به اتمسفر رها میشود. در واحدهای بهره بردار نفت و گاز به دلایل مختلف از جمله مشکلات عملیاتی و خرابی ادوات، ملاحظات ایمنی و سوخته شدن گازها در شرایط راه اندازی مقدار زیادی گاز به محیط تخلیه میشود که سهم گاز متان که به عنوان دومین عامل تشکیل دهنده گازهای گلخانه ای شناخته میشود بسیار زیاد است. طبق گزارش EPA بخش انتقال صنعت گاز طبیعی با 37%کل گاز اتلافی، بیشترین سهم را در کل بخش ها (تولید،فراورش، انتقال و توزیع) به خود اختصاص می دهد و ایستگاههای تقویت فشار به عنوان اصلی ترین بخش انتقال گاز پتانسیل بالایی برای نشر دارند و هر گونه پیشگیری از اتلاف گاز در ایستگاه تقویت فشار تأثیر قابل توجهی به ارمغان خواهد داشت. لذا در این مقاله سعی شده با مطالعه روی یکی از واحدهای تقویت فشار و تزریق گازهای همراه نفت در منطقه نفتی گچساران و شبیه سازی آن با استفاده از نرم افزارهای HYSYS و Flarenet مقدار گاز متان تولیدی بررسی و میزان انتشار آن به اتمسفر با توجه به پایین بودن بازدهی فلرینگ محاسبه شود و از نتایج حاصل میتوان بحرانی بودن مسئله را بررسی و در بهبود فرایند فلرینگ و بالا بردن بازدهی آن و برنامه ریزی مناسب جهت مدیریت گازها استفاده نمود.

فلرینگ، احتراق ناقص، متان، آلودگی هوا، مدیریت گازهای فلر