تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در ناگویی هیجانی، اجتناب تجربه ای و شفقت به خود در بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی
عنوان مقاله: تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در ناگویی هیجانی، اجتناب تجربه ای و شفقت به خود در بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-11-4_009
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-11-4_009
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم فانی محمدآبادی - UAE Branch, Islamic Azad University, Dubai, UAE.
صابر کرمی - Razi University, Kermanshah, Iran.
آتنا شاه حیدری - University of Science and Culture, Tehran, Iran.
مرضیه کامکار - Pakdasht Branch, Payam Noor University, Tehran, Iran.
خلاصه مقاله:
مریم فانی محمدآبادی - UAE Branch, Islamic Azad University, Dubai, UAE.
صابر کرمی - Razi University, Kermanshah, Iran.
آتنا شاه حیدری - University of Science and Culture, Tehran, Iran.
مرضیه کامکار - Pakdasht Branch, Payam Noor University, Tehran, Iran.
مقدمه: افراد دارای تجربه ترومای کودکی در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات روانپزشکی پیچیده هستند. به همین دلیل شناسایی و درمان مکانیسمهای موثر بین تجارب آسیبزا و مشکلات روانپزشکی ضروری است؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در ناگویی هیجانی، اجتناب تجربهای و شفقت به خود در بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین افراد دارای تجربه ترومای کودکی و مراجعه کننده به کلینیکها و مراکزمشاوره شهر تهران، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (۱۵ نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودنداز: پرسشنامه ضربه های کودکی برنشتاین و همکاران (۲۰۰۳)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو باگبی و همکاران (۱۹۹۴)، پرسشنامه پذیرش و عمل- نسخه دوم بوند و همکاران (۲۰۱۱)، مقیاس شفقت به خود نف (۲۰۰۳). دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین نمرات پسآزمون ناگویی هیجانی و اجتناب تجربهای در گروه آزمایش به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین نمرات پسآزمون شفقت به خود در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. نتایج حاکی از تاثیر معنادار شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در کاهش ناگویی هیجانی (۲۴۷/۷۰=F، ۰۰۱/۰P=)، اجتناب تجربهای (۳۶۴/۷۴=F، ۰۰۱/۰P=) و افزایش شفقت به خود (۵۶۹/۱۴=F، ۰۰۱/۰P=) در افراد دارای تجربه ترومای کودکی است.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه در راستای پیشینه پژوهش، اثربخشی این رویکرد درمانی را بر مولفه های روان شناختی بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی نشان داد، هرچند مطالعات تکمیلی در این زمینه پیشنهاد می شود.
کلمات کلیدی: Alexithymia, Experiential Avoidance, Self-Compassion, Mindfulness-Based Cognitive Therapy., ناگویی هیجانی, اجتناب تجربه ای, شفقت به خود, شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1817665/