مهری مارابی - دکتری جامعه‎شناسی سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
طهماسب علی پوریانی - استادیار علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی ، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
روح الله بهرامی - دانشیار تاریخ، گروه تاریخ ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

با پیروزی انقلاب، دوره‎ای از تاریخ ایران آغاز شد که با ادوار پیش از خود، ازنظر شکلی و محتوایی تفاوت هایی اساسی و بنیادین داشت. در چهار دهه ای که از عمر این نظام سیاسی می گذرد شاهد تغییر و تحولات جدی در بنیان های فکری و اجتماعی و نهایتا تغییر در سازوکارهای اداره جامعه به ویژه درخصوص نیمی از جمعیت کشور یعنی زنان هستیم. مطالبات زنان ایرانی به ویژه تلاش برای بهبود جایگاه اقتصادی‎شان، از فردای بعد از انقلاب تا به امروز، وضعیت متغیری را تجربه کرده است. حال با عنایت به این واقعیت ها سوال این است که چه علل و عواملی در انتقال و تغییر وضعیت اقتصادی زنان در پس از انقلاب اسلامی موثر بوده است و مسیر این تغییر وضعیت به چه سویی است؟ در پاسخ به این سوال نویسندگان پژوهش حاضر با کمک چارچوب نظری ساخت‎یابی گیدنز توضیح می دهند که تغییر و تحولات حادث شده در وضعیت اقتصادی و شغلی زنان حاصل فراگردی پویا و تاریخی بین ساختار سیاسی و جامعه زنان بوده است که به ‎موجب آن جامعه زنان در فرایندی دیالکتیکی متاثر از تصمیمات ساختاری به سطحی از دانش و آگاهی دست‎یافته اند که همین دانش و آگاهی در ادامه موجب بازتولید ساختارهای متناسب با بهبود وضعیت اشتغال زنان را فراهم آورد. مسیر این تغییرات نیز گویای کاهش شکاف جنسیتی و افزایش میل به بهره مندی از حقوق انسانی و شهروندی زنان است. پژوهش حاضر براساس نظریه ساخت یابی گیدنز و روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی تلاش نموده است تا تاثیر متقابل سیاست های اقتصادی ایران بعد از انقلاب و ذهنیت اشتغال در نزد عامل را در چرایی روند کاهش شکاف جنسیتی توصیف و تحلیل کند.

زنان, برهمکنشی, سیاست‎های اقتصادی, اشتغال زنان, تحولات غیر جنسیتی